10 kwietnia 1939
Tego dnia, dokładnie 85 lat temu, założona została piłkarska sekcja klubu PZL Mielec, który wcześniej powołał sekcję siatkarską. Wówczas w składzie mieleckiej drużyny piłkarskiej znaleźli się zawodnicy innych klubów z miasta, oraz pracownicy Wytwórni Płatowców. Jeszcze przed wybuchem wojny, drużyna rozegrała kilka meczów. PZL Mielec pokonał TG "Sokół" Mielec (4:1), Dzikovię Tarnobrzeg (2:1), Metal Tarnów (3:1) i Drużynę Fabryki Amunicji w Dębie (6:1). W czasie wojny zakazano rozgrywek sportowych, jednak PZL Mielec zagrała jeden oficjalny mecz. Przegrała wówczas z niemiecką jednostką wojskową (1:2).
Po wojnie
Po zakończeniu II Wojny Światowej klub wystartował w oficjalnych rozgrywkach B-klasy, pod nazwą RKS PZL "Zryw" Mielec. Po trzech latach klub awansował do A-klasy. W latach 50. wraz z rozwojem WSK, rozpoczęła się budowa drużyny, która miała ambicje do gry na szczeblu krajowym. Okazja była w 1950 roku, ale po zajęciu pierwszego miejsca w A-klasie, drużyna z Mielca zajęła dopiero trzecią pozycję w rozgrywkach o II Ligę i nie awansowała. Ta sztuka udała się w 1954, kiedy Stal awansowała do rzeszowsko-lubelskiej ligi międzywojewódzkiej. W tym samym roku Stal zdobyła również Zimowy Puchar Miast.
Awans
W 1955 roku Stal Mielec zajęła pierwsze miejsce w lidze międzywojewódzkiej i awansowała do finału rozgrywek o II ligę. Tam uplasowała się na drugiej pozycji, co oznaczało że o awans powalczy w barażach. 20 listopada 1955 roku Stal rozegrała mecz barażowy z Bzurą Chodaków, który wygrała 3:1 po hattrick'u Helmuta Tobolika. Na meczu rozgrywanym na stadionie Lublinianki obecnych było około 2 tys. kibiców z Mielca, którzy świętowali z drużyną awans.
Pierwszy raz na najwyższym szczeblu
W sezonie 59/60 Stal Mielec pierwszy raz awansowała do najwyższej klasy rozgrywkowej w kraju. 19 marca 1961 roku ekipa z Mielca rozegrała przy 15 tys. widzów pierwszy mecz w I lidze. Spotkanie z Łódzkim Klubem Sportowym zakończyło się remisem 1:1, a bramkę dla Stali zdobył Helmut Tobolik. W pierwszym sezonie Stal utrzymała się w pierwszej lidze, ale rok później już się to nie udało.
fot. Zdjęcie ze zbiorów Muzeum Historii Fotografii "Jadernówka"
Pierwszy kryzys
Po spadku do II ligi drużyna chciała się szybko obudować. Wzmocnienia nie przyniosły jednak oczekiwanych skutków. Stal spędziła 5 lat w II lidze, żeby spaść w sezonie 66/67 do III ligi. Po dwóch sezonach udało się wrócić na zaplecze krajowej elity, a drużyna zaliczyła historyczne dwa sezony, z dwoma awansami pod rząd. Po zajęciu 2. miejsca w II lidze powróciła na salony piłkarskie.
I liga po raz drugi
Na początek sezonu 70/71 Stal Mielec pokonała Wisłę Kraków 5:2. Tamte rozgrywki zakończyła na miejscu 10., co pozwoliło się utrzymać. Rok później było już znacznie lepiej, ponieważ mielecka drużyna zajęła 5. miejsce w lidze. Był to sezon, w którym Grzegorz Lato jako pierwszy mielczanin otrzymał powłoanie do Reprezentacji Polski.
Mistrzostwo 1973
Sezon 72/73 był dla mieleckiej Stali historyczny pod wieloma względami. Drużyna trenerów Stanisława Gajewskiego i Karoly'ego Konthy w składzie Z.Kukla, K.Rześny, M.Kosiński, E.Hansel, W.Gąsior, A.Popowicz, W.Karaś, G.Lato, H.Kasperczak, A.Janus, R.Sekulski, J.Domarski, S.Stój, J.Wiącek, T.Krysiński, R.Rachwał, S.Stępień i rezerwowy bramkarz S.Majcher zdobyła Mistrzostwo Polski. Koronę króla strzelców zdobył Grzegorz Lato, który w tamtym sezonie trafiał do siatki rywali 13 razy. Kolejni piłkarze z Mielca otrzymywali powołania do reprezentacji. W kadrze do spółki z Grzegorzem Lato zagrali Henryk kasperczak, Jan Domarski, czy Krzysztof Rześny.
U szczytu
W kolejnych sezonach Stal Mielec urosła do rangi drużyny, z którą każdy musiał się liczyć. Sezon 73/74 mielczanie zakończyli na 3. miejscu. W roku 1974 rozgrywano również Mundial w Niemczech, gdzie Reprezentacja Polski z Janem Domarskim, Henrykiem Kasperczakiem i Grzegorzem Lato w składzie zajęła 3. miejsce. Dodatkowo, Grzegorz Lato zdobył wówczas tytuł króla strzelców Mistrzostw Świata z 7 bramkami na koncie.W sezonie 74/75 Stal Mielec zdobyła wicemistrzostwo kraju. Niezastąpiony Grzegorz Lato kolejny raz zdobył koronę króla strzelców po 19 trafieniach. Stal otrzymała prawo gry w Pucharze UEFA, gdzie dotarła do ćwierćfinału eliminując po drodze duński Holbæk BIF, FC Carl Zeiss Jena i Inter Bratysława. W ćwierćfinałowym dwumeczu z Hamburgerem SV musiała uznać wyższość rywalach po remisie 1:1 i porażce 0:1. Mecz w Mielcu według różnych szacunków oglądało około 40 tys. widzów.
Drugie mistrzostwo
Drugie Mistrzostwo Polski Stal Mielec zdobyła w sezonie 75/76. Trener Edmund Zientara poprowadził skład, w którym znaleźli się Z.Kukla, K.Rześny, M.Kosiński, R.Per, W.Gąsior, Z.Hnatio, Z.Oratowski, G.Lato, H.Kasperczak, J.Domarski, W.Karaś, E.Bielewicz, R.Sekulski, J.Krawczyk, M. Tryba, A.Janus, A.Padwiński i W.Niemiec do zwycięstwa w lidze. Był to również sezon, w którym Stal pokonała na własnym stadionie Legię Warszawa aż 6:0.Mielecka drużyna dotarła również do finału Pucharu Polski, gdzie przegrałą 0:2 ze Śląskiem Wrocław. Na jesień z kolei Stal zagrała w dwumeczu Pucharu Europy z Realem Madryt. W Mielcu przegrała 1:2, a w Walencji 0:1. Również ten mecz oglądało około 40 tys. widzów.
fot. FB PGE FKS Stal Mielec
Kolejne sezony
W następnej edycji rozgrywek doszło do roszad w składzie. Odeszło kilku kluczowych zawodników, m.in. Jan Domarski, Edward Bielewicz, Włodzimierz Gąsior czy Ryszard Sekulski. Stal mimo to zakończyła tamten sezon na dobrym 4. miejscu.Sezon 77/78 to jednak znaczący spadek formy i 8. lokata na koniec rozgrywek. Rok później odszedł Henryk Kasperczak, ale Stal pozyskała Włodzimierza Ciołka. Kampania 78/79 to kolejny sukces i 3. miejsce, ze stratą 3 punktów do pierwszego miejsca.
Po sezonie 79/80, w którym mielczanie zajęli 13. miejsce w lidze, Grzegorz Lato odszedł do KSC Lokeren. Kluby zmienili także Andrzej Szarmach (AJ Auxerre) i Zygmunt Kukla (Apollon Smyrnis).
Następną edycję I ligi Stal zakończyła na 9. pozycji, ale po tym sezonie przyszła odbudowa. Mielczanie kolejny raz błyszczeli na boiskach najwyższej ligi w kraju i zakończyli na 3. miejscu, awansując do Pucharu UEFA. Tam odpadli jednak po I rundzie z KSC Lokeren. To kolejny mecz, na którym zjawiło się około 40 tys. kibiców Stali.
Drugi kryzys
Sezon 82/83 był wyjątkowo słaby. Mielecka drużyna zakończyła go na przedostatnim 15. miejscu i spadła z ligi. W kolejnych latach Stal balansowała pomiędzy I i II ligą, 2 razy spadając i 2 razy awansując, aby w końcu w sezonie 87/88 wygrać II ligę i zagrzać miejsce w elicie na dłużej. Po świetnym początku i zajęciu 5. pozycji w kampanii 88/89, Stal stała się ligowym średniakiem. Zajmowała kolejno 11. miejsce (89/90), 15. miejsce (90/91), 13. miejsce (91/92), 6. miejsce (92/93), 11. miejsce (93/94), 11. miejsce (94/95), aż do spadku z 17. miejsca w sezonie 95/96. Mimo dobrego początku sezonu w II lidze, ostatecznie mielecka drużyna nawet go nie dokończyła. 12 czerwca 1997 roku zarząd zdecydował o likwidacji klubu i wycofaniu z rozgrywek.
Długie lata odbudowy
Stal po reaktywacji przystąpiła do rozgrywek V ligi. W pierwszym sezonie (98/99) udało się awansować, jednak mielczanie zadomowili się w IV lidze. Na wyższy szczebel udało się awansować dopiero w sezonie 2007/2008. Remisem 0:0 z Kolbuszowianką Kolbuszowa w przedostatniej kolejce Stal zapewniła sobie miejsce w III lidze. Tam spędziła 5 sezonów i awansowała do II ligi, z której awansowała na zaplecze Ekstraklasy w sezonie 15/16.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.